The Feast of the Glorious Resurrection of Our Lord Jesus Christ or the Easter Feast is one of the five major feasts of the Armenian Church. The Mystery of Easter is the mystery of Jesus Christ, His Salutary Holy Blood shed for mankind and His Rising from the dead for mankind. The Son of God should incarnate, be subjected to tortures, be crucified, buried and the third day rises from death. Following the crucifixion and death of Jesus Christ His body was taken off the cross and placed into a tomb. A large stone closed the entrance to the tomb, and to some soldiers were ordered to control its entrance. After three days three women, who had followed Jesus from Galilee, Mary Magdalene, Mary, the Mother of James and Joseph and the wife of Zebedee brought oil to anoint the body of Jesus. They found the stone rolled away from the entrance to the tomb, so they went in but they didn’t find the body of the Lord. Suddenly two angels dressed in white appeared and said to them, “Why are you looking among the dead for one who is alive? He is not here, ha has been raised” (Lk 24:5-6).

The women returned from the tomb and gave the good news to the disciples. Christ rose from the dead, by means of His Death He destroyed Death and granted eternal life. “I am the Resurrection and I am the Life. Whoever believes in me will live, even though he dies; and whoever lives and believes in me will never die” (Jn 11:25).

On the day of the Easter feast people dye eggs red as a symbol of fruitful life, salvation and joy. St. Gregory of Datev considers the egg to be the symbol of the world, the shell of which is the sky, the membrane is the air, the white is the water and the yolk is the earth. Dyeing eggs red symbolizes the salvation of the world by means of Blood of Christ.

On Sunday, the day of the feast, a morning service is conducted the Andastan Service is performed wherein the four corners of the world are blessed; afterwards the Divine Liturgy is celebrated. That day the faithful welcome each other on the occasion of the Glorious Resurrection of Christ conveying the great tiding: “Christ is Risen from the dead” and receive the answer: “Blessed is the Resurrection of Christ.”

The joyous Easter greeting Christ is Risen from the Dead!  Kristos haryav ee merelotz – with which we greet and embrace each other during the 40-day season of Easter, is never casual or empty.  It speaks loudly of God’s immeasurable love for the world; the life giving sacrifice of His Son, the marvelous restoration of creation; and the newness of life to which we have been called.  It speaks to us as well about our need to abandon our blind and selfish ways and surrender each other and ourselves to the risen Lord.

Светлое Христово Воскресение. Затик. Пасха.

Идея воскресения является основополагающей в христианстве. Ее смысл в переходе от смерти к новой жизни, от земли к небу. В день Пасхи ранняя церковь отмечала распятие Христа. С IV в. акцент был смещен на Воскресение Христово, которое взяло на себя основную смысловую нагрузку. Конкретный день празднования Пасхи долгое время оставался причиной дискуссий.

Апостольские каноны требуют отмечать Пасху через сорок дней по завершении Великого поста. Восточные христиане, следуя иудео-христианской традиции, праздновали ее по иудейскому лунному календарю 14 нисана; в Риме Пасха праздновалась в первое воскресенье после первого новолуния по весеннем равноденствии. Поскольку Пасха связана с лунным календарем, то является подвижным праздником и дата ее празднования с годами может давать расхождение. Вопрос был решен на I Вселенском соборе, постановившем, что Пасху “следует отмечать в следующее после полнолуния воскресенье, наступающее после весеннего равноденствия”.

Приветствуя друг друга в Пасху, русские христиане говорят: “Христос воскрес!” – “Воистину воскрес!” Армянские христиане говорят друг другу: “Христос воскрес из мертвых!” – “Благословенно Воскресение Христово!”

Празнично поздравляем именники: Харутюн, Харо, Харутюн, Задиг, Арто, Артин, Артур, Доник, Паскал.

ԶԱՏԻԿ

Քրիստոնէական տօներէն ամենէն մեծն ու փառաւորը ստուգիւ Հրաշափառ Յարութեան տօնն է: Որովհետեւ Քրիստոսի մահուամբ, նախամարդուն մեղքով սկզբնաւորուած մահը կը ջնջուէր ու մահկանացու մարդոց յաւիտենական կեանք կը պարգեւուէր: Ոտնալուայի խոնարհութեան օրինակը տալէն ետք իր աշակերտներուն, Գեթսեմանիի երկունքէն, քահանայապետներուն առջեւ դատապարտուելէն, նախատակուելէն ետք եւ վերջապէս խաչուելէն եւ թաղուելէն ետք, պահ մը կարծուած էր թէ այլեւս ամէն ինչ իսպար վերջացած էր: Բայց մեծագոյն հրաշքը կը կատարուէր ճիշտ հոն ուր կը կարծուէր թէ ամէնի ինչ մի անգամ ընդ միշտ վերջացած էր: ««Ինչո՞ւ ողջը կը փնտռէք մեռելներուն մէջ»: Կ’ըսէր երկնային արարած մը անոնց՝ որոնք եկած էին տիրոջ մարմինը օծելու: «Ան հոս չէ, հապա յարութիւն առաւ.» Ղուկ. 24:6

Զատիկ բառին համար Օրմանեան կ’ըսէ «եղանակներուն զատուելէն, կամ գիշերահաւասարով՝ տարւոյն երկու մասերուն իրարմէ զատուելէն առնուած անուն մըն է»: Բառին եբրայեցերէնն է «ԲԵՍԱԽ» որ «անցք» կը նշանակե: Զատկական տօնը կը մեկնուի իբրեւ Իսրայէլցիներու Եգիպտոսէ զատուելուն տօնին հետ եւ այդ առթիւ, կատարուած զոհին նախնթաց գիշերին երբ սատակիչ հրեշտակը Եգիպտացիներուն անդարնիկները զարկաւ, առանց մտնելու Հրեաներու տուները: Յիսուս զատկական գառը նմանցուց Իր Անձին որ անոր նախատիպն էր, հաստատուելով Տէրունական ընթրիքը, Իր Մարմինն իբրեւ հաց, եւ Իր արիւնն ալ իբրեւ գինի մատուցանելով յայտնեց՝ թէ Իր Մարմինը եւ Արիւնը պիտի տար փրկութիւն աշխարհի:

Հայոց զատկական սեղանի գլխաւոր զարդն է կարմիր հաւկիթ: Կը Տօնախմբեն բոլոր անոնք որոնք կը կոչուին՝ Յարութիւն, Յարութ, Արթօ, Արթին, Արթուր, Զատիկ եւ Տօնիկ:

«Քրիստոս Յարեաւ ի մեռելոց»

KRISTOS HARYAV EE MERELOTZ – CHRIST IS RISEN FROM THE DEAD.

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον,

και που υπάρχει στους τάφους αναγνωρίζοντας τη ζωή.

Христос воскресе из мертвых, смертию смерть поправ и сущем во гробех живот даровав.