Join us in worship this Sunday
Morning Service 9:30 AM
Divine Liturgy 10:30 AM

In the time of Christ, the cross was the instrument of death used to execute criminals, and crucifixion was a punishment so excruciatingly painful and inhumane that it was banned by the government.
However, in our Christian tradition as with everything that comes into contact with Jesus, even an instrument of death is miraculously given new life and meaning. Christians immediately began to use the cross—before a sign of a horrible death—now as a symbol of faith and a realization of the new life that Christ gives to all of us.
In fact, it would be impossible for us to participate in our Church services without noticing the importance of the cross; perhaps most obviously in the dozens of times we make the sign of the cross.
The Feast of the Exaltation of the Holy Cross is the last one of the five major feasts of the Armenian Apostolic Church. It is the most important feast among the feasts dedicated to the Holy Cross, as it is dedicated to the history of the return of the Holy Cross from imprisonment, its elevation and glorification.
In 610 A. D, the Persian King Khosrov, with a large army, attacks the Byzantine Empire. Enthusiastic about the initial victory, in 614 A. D. the Persian army enters Jerusalem. Many people are killed and many are imprisoned. Pontiff Zakaria, the Patriarch of Jerusalem is imprisoned too. However, the Persians are not satisfied and enter the Church of Holy Sepulcher and take the Holy Cross kept in the Church. The Holy Cross had been found and installed in the Church for the Christians to worship by Heghineh, the mother of the King Constantin, in the beginning of the 4th century.
In 628 A. D., the Byzantine army led by King Herakles fought against the Persians to return the Holy Cross. The Armenian army regiment, led by Mzhegh Gnounie, supported the Byzantine army, and with the Lord’s help the Christian army won the battle. The Holy Cross was solemnly brought to the Armenian town Karin, from where it was carried to Constantinople, and then – to Jerusalem. On the way the Holy Cross was raised for the people to see and worship.
The Great Procession of the Feast of the Exaltation and the order of “Antasdan” takes place after the Divine Liturgy outside on the church grounds. In this way our faithful becomes an important part of the procession.
The Altar Cross is adorned and decorated with flowers and sweet basil, which is considered as a royal spice. The word “basil” means King, from the Greek “Basileus” and so it embellishes the Cross of the King.
It was customary in the Armenian Homeland for priests and congregations, at certain times during the year, to go into the fields to invoke God’s blessing upon the four corners of the world. In particular, to thank God for the bounties of the earth and to seek His loving care over the fields and harvest of His people.
† We bless the East, calling upon God to guard and defend the Catholicos of all Armenians in Holy Etchmiadzin, and the land, and the people of Armenia.
† We bless the West, asking for God’s grace upon the nations of the world and all Christian people.
† We bless the South, praying God protect the earth and harvest from damage.
† We bless the North, asking God’s protection that our churches, monasteries, clergy and faithful be kept in peace and grow in spirituality. At the end of the service, the congregation would come forward to venerate the Cross and take springs of basil home with them as tokens of Christ’s victory.
ՎԵՐԱՑՄԱՆ ԽԱՉ
Փոկաս Կայսրի Իշխանութեան վերջին շրջանին, Խոսրով Պարսից թագաւորը գրաւեց Եգիպտոսն ու Ափրիկէն եւ արշաւեց Երուսաղէմի վրայ, սպաննելով հազարաւոր Քրիստոնեաներ եւ Պարսկաստան գերի տարաւ Կենաց Խաչափայտը, 614ին, զոր Հեղինէ թագուհին դրած էր  Գողգոթայի բարձունքին։ Հերակլիոս, Փոկասի յաջորդը, ուզեց խաղաղ միջոցներով եւ տանելի պայմաններով հաշտութիւն հաստատել Խոսրովի հետ։ Սակայն, այս կարելի չեղաւ, քանի Խոսրովի խրոխտանքը կը զօրանար իր շահած պատերազմներուն պատճառաւ։ Ելք մը չգտնելով, Հերակլիոս հսկայական բանակ մը կազմեց եւ քալեց Պարսից վրայ։ Բանակին մէջ հայկական գունդին հրամանատարն էր Մժէղ Գնունին։ Խոսրով չարաչար յաղթուելով խոյս տուաւ, սակայն արքունիք իր վերադարձին ան սպաննուեցաւ իր Կաւատ Շիրոյ որդիէն, որ նոյնպէս յաջորդ տարին մեռաւ, իրեն յաջորդեց իր փեսան՝ Խոռեամ, Հերակլի օգնութեամբ՝ որ պայման դրած էր Խաչափայտին ազատումը։ 6Ձ9ին, Խաչը վերադարձուեցաւ քրիստոնեաներուն. Պարսկաստանէն՝ Հայաստան, Հայաստանէն՝ Կ. Պոլիս եւ յետոյ մինչեւ Երուսաղէմ։ Այս վերադարձի ընթացքին, Խաչը ուր որ եկաւ այնտեղ բարձրացուեցաւ եւ շքեղ հանդիսութիւններ կատարուեցան։ Խաչի գերութենէն դարձին առթիւ Խաչվերացի տօնը ինչպէս այլ եկեղեցիներու, նոյնպէս ալ Հայց. Առաք. Եկեղեցւոյ տօնացոյցին մէջ անցաւ որպէս Տաղաւար տօներէն մէկը։ Այս պատմական դէպքին առիթով է, որ Եկեղեցին սկսաւ տօնել Խաչվերացի տօնը