Shop

 “Paregentan” of the Fast into Springtime (“Karnanamoud”) The Presentation of the Lord to the Temple The Armenian Church celebrates the Feast of the Lord’s Presentation to the Temple. Tiarn’ndaraj, or Candlemas as it is known in the West, symbolizes the presentation of the 40 day-old Christ Child to the Temple in Jerusalem. In accordance with the Law of Moses, the infant Christ was brought to the Temple by Mary and Joseph and presented to God. A man named Simeon was there, to whom it had been revealed that he should not see death before he had seen the Lord. Simeon held the infant in his arms, blessed God, and said, “Lord, let your servant now depart in peace, for my eyes have seen your Salvation, which you have prepared before the face of all people. A Light to lighten the Gentiles, and the Glory of Your people, Israel.” (Luke 2:29-32) In the tradition of the Church, Evening Services (Nakhatonak) are conducted on the night preceding the Feast Day. At the conclusion of the service, the priest lights a candle from the Holy Altar, and distributes the flame to all present. With great care, the faithful take the lit candles home to their families. The morning of the Feast Day, Divine Liturgy is celebrated in Armenian Churches throughout the world. Many additional customs have been inherited from the past, including the blessing of the four corners of the world in the Andastan Service, the blessing of newlywed couples, as well as offering prayers for the crops and fertility of the fields. Ըստ Հին Ուխտի օրէնքին համաձայն Ծննդաբերութենէն ետք ամէն կին անմաքուր համարուելով, պարտաւոր էր ծննդաբերութենէն քառասուն օր ետք իր ամիսինին հետ իրենց անդրանիկ զաւակը տաճառ տանէին եւ Աստուծոյ առջեւ ներկայացնէին իրեն։ Ապա զոյքերը պէտք էր մէկ տարեկան գառնուկ մորթէին ինչպէս նաեւ երկու տատրակ կամ աղաւնի մորթէին իրենց մեղքերուն քաւելու համար։ Աղքատ ծնողները կրնային միայն երկու տատրակ կամ երկու աղաւնի զոհել։ Այսպէս ըստ աւանդութեան, երբ Յովսէփն ու Մարիամը քառասուն օրուայ Յիսուս Մանուկին հետ Երուսաղէմի տաճառին մօտեցան իրենք տեսան որ տաճառին դուռը փակուած էր։ Պահ մը դուռին առջեւ կայնալէն ետք ահա դուռը ինքնիրեն բացուեցաւ։ Այս դէպքը առթէն Եզեկիել մարգարէի խօսքին իրականացումն էր. «այդ դուռը փակ պիտի մնայ եւ պիտի չի բացուի, որովհետեւ Իսրաէլի Տէր Աստուածը պիտի գայ եւ անկից մուտք գործէ» Եզեկիէլ 44: 16։ Երուսաղէմի մէջ այն ժամանակ, կ’ապրէր Սիմոն անունով ծերունի, արդար եւ աստուածավախ մարդ մը։ Երբ Յիսուս իր ծնողքին հետ տաճառ եկաւ, ինք Սուրբ Հոգիէն առաջնորդուած հոն կը գտնուէր ։ Սիմոն իր մարգարէութեամբ գիտցաւ որ Յիսուսն է Մեսիան, Իր գիրկը զինք առաւ, օրհնեց իրեն եւ Աստուծոյ ըսաւ որ .... ահա հիմա տեսայ « Լոյսը՝ որ հեթանոսներուն համար յայտնութիւն մըն է եւ զանոնք պիտի լուսաւորէ եւ իսրաէլը պիտի փրկէ» Այս խօսքերով Սիմոն ծերունին աւետէց որ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսը խոստացուած փրկիչն է։ Այս հին աւանդութիւնը, Քառասնօրեայ մանուկները տաճառ տանելով Աստուծոյ նուիրելու խորհուրդաւոր կարգը / մինչեւ այսօր գոյութիւն ունի մեր եկեղեցւոյ մէջ։