Shop

The third Sunday of the period of Great Lent is called the Sunday of the Lost Son according to the Parable of the Lost Son told in the Gospel of Luke (Luke 15:15-32), the content of which is the following. There was once a man who had two sons. Upon the request of the younger one he divided his property between his two sons. After a few days the younger son sold his part of the property and left home with the money. He went to a country far away, where he wasted his money in reckless living. He spent everything he had. Then a severe famine spread over that country and he was left without a thing. In that time of trouble he remembered his father’s house, regretted for his reckless living and returned to his father’s home. Seeing that his younger son has regretted, the father received him joyfully. Whereas the elder son complained, saying that during all those years he had worked for his father like a slave and had never disobeyed his orders, and however, he had never deserved such honor. His father answered him: “My son, you are always here with me, and everything I have is yours. But we had to celebrate and to be happy, because your brother was dead, but now he is alive; he was lost, but now he has been found.” The elder and the younger sons are the righteous and the sinful souls, and father’s receiving his lost son means that in the same way God receives the regretting sinner. The allegoric meaning of the parable is in the elder son symbolizing all those who are righteous or think that there are righteous. The parable admonishes all of them not to be self-conceited. Անառակի կիրակի Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին ապաշխարության և պահքի մի գեղեցիկ շրջան է սահմանել հավատացյալների համար, որի կիրակիներից յուրաքանչյուրն իր անվանումն ունի Աստվածաշնչի որևէ պատմությանը համապատասխան: Մեծ Պահքի երրորդ կիրակին կոչվում է Անառակի, ըստ Ղուկասի Ավետարանում հիշատակվող անառակ որդու մասին պատմող առակի` (տես Ղուկ. 15:11-32) մի մարդ իր կրտսեր որդու խնդրանքով ունեցվածքը բաժանում է երկու որդիների միջեւ: Կրտսեր որդին իր բաժինը վերցնելով գնում է հեռու երկիր, ապրում ցոփ ու շվայտ կյանքով, վատնում ամբողջ ունեցածը: Այս դժվար դրության մեջ նա հիշում է հայրական տունը, զղջում կատարածի համար և վերադառնում: Հայրը, տեսնելով որդու զղջումը, ուրախությամբ ընդունում է նրան: Ավագ որդին դժգոհում է, որ ինքը միշտ հոր կողքին է եղել, սակայն նման պատվի երբեք չի արժանացել: Հայրը պատասխանում է, որ պետք է ուրախ լինել, քանի որ` ով մեռած էր, կենդանացավ: Ավագ, կրտսեր որդիներն արդար և մեղավոր հոգիներն են, և ինչպես հայրն է անառակ որդուն ընդունում, նույն կերպ էլ Աստված է իր գիրկն առնում զղջացող մեղավորին: Առակը նաեւ հետեւյալ խրատն ունի, որ բացահայտվում է ավագ որդու կերպարում: Ովքեր կարծում են, թե արդար են, պետք է խուսափեն սեփական անձի մասին չափազանց բարձր կարծիք ունենալուց:    http://www.qahana.am/en/holidays/2018-02-25/1