Loading view.
Shop
Copyright © 2019 St. Stepanos Armenian Church of Elberon NJ. All Rights Reserved. Integrated by Cliken Media
Sunday of Steward The fourth Sunday of the period of Great Lent is called the Sunday of the Steward, and the message of the day teaches us with the parable of the unjust steward. This parable is mentioned only in the Gospel of St. Luke (Luke 16:1-13). In the parable, a wealthy man learns that the steward of his house (the supervisor of his holdings) is squandering his possessions. The rich man calls the steward, asking for an accounting, having decided to release him from employment. The steward, realizing that he may soon be without work, begins to act accordingly so that in the near future, others may accept him into their homes. The steward calls those men who have debts to his employer, and he relieves them of a portion of their debts. Following this act, the wealthy man praises the steward for his contrivance. At first glance, it seems as though there is a great contradiction in this commendation. But the unjust steward grants back to the debtors, only that which he had added to the debt originally for his own gain. Thus, the wealthy man is not injured by the actions of his steward. The master praises the steward for resigning himself from the gains that the steward would have realized in these transactions. Thus, high praise is given to resignation, or abstinence, which is one of the foundations of Great Lent. Lent teaches mankind about the ability we each have to resign ourselves from all forms of temptation, the beginning of which is self-control and self-denial. Christ says, “If any man will come after me, let him deny himself, and take up his cross and follow me” (Matthew 16:24). This parable admonishes every one of us that the journey towards salvation must include self-control and resignation. The allegorical meaning of the parable is in the wealthy man symbolizing God, and the unjust steward symbolizing the sinner. For an extended period of time, the sinner carelessly wastes the graces granted by God, until God calls him for an accounting of his life. The unjust steward symbolizes all who, upon regretting their actions, forgive those who have sinned against them, and become seekers of righteousness and the just.
This feast is dedicated to the Apparition of the Holy Cross in Jerusalem. At noon on May 19, 351, a bright, luminous cross appeared over the skies of Jerusalem, centered over an area spanning from the Mount of Olives (where Christ was betrayed and arrested) to Golgotha (where Christ was crucified). Awestruck, the faithful of Jerusalem rush to church to give thanks and glorify the Lord. Bishop Cyril (later St. Cyril of Jerusalem) subsequently wrote a letter to Emperor Constantine of Byzantium wherein he describes the miraculous and beautiful scene. St. Cyril tells Constantine that the apparition is a true testimony of the orthodox faith of Christianity. Further, St. Cyril exhorts the Emperor that the appearance is a sign for him to remain steadfast in his faith, and to stop defending the heretical movement of Arianism and its promulgators. The Armenian translation of the Bishop’s letter has been preserved by the Church, and is read each year on the Feast of the Apparition of the Holy Cross. The Armenian Church celebrates this feast 28 days following Easter Sunday. Սուրբ Խաչի երևման տօն Մեր եկեղեցւոյ տօնացոյցը, խաչին յատկացուցած է չորս տօներ. «Երեւման Ս. Խաչին» «Խաչվերաց» «Վարագայ Ս. Խաչ» եւ «Գիւտ Խաչ»:Երեւման Ս.Խաչի տօնը կը յիշատակէ Կիւրեղ Երուսաղէմի հայրապետի օրով տեղի ունեցած Քրիստոսի Փրկարար Խաչին երեւումը: 351 տարւոյ Հոգեգալուստի առտուն Մայիս 19-ին ժամը 3-ին Գողգոթայէն մինչև Ձիթենեայց լեռը ահաւոր մեծութեամբ լուսաւոր խաչ մը երեւեցաւ Երուսաղէմի երկինքին վրայ: Կիւրեղ Երուսաղէմի հայրապետին բացտրութեան համեմատ այդ երեւումը, ուղղափառ դաւանութեան պաշտպանման համար, հրաշք մըն էր: Այդ զարմանահրաշ դեպքին մասին Կիւրեղ հայրապէտը նամակ կը գրէ Կ. Պոլսի Կոստանդ կայսերին՝ հրաւիրելով զինք հրաժարուիլ պաշպաննել արիոսականներուն:Կիւրեղ եպիսկոպոսը այդ նամակը հայրեն կը թարգմանէ և ամէն տարի մինչեւ այսօր կը ընթերցուի Սբ. Խաչի երևման տօնին: Ինչու՞ հայերը միշտ խաչը կը համբուրեն: Խաչը քրիստոնէութեան հաղթանակի նշանն է: Պօղոս առաքեալն կ’ըսէ թէ. «...քավ լիցի, որ ես պարծենամ այլ բանով, քան միայն մեր ՏԷր Յիսուս Քրիստոսի խաչով...» (Գաղ.6: 14): Մենք ալ՝ որպէս հարգանք, որպէս սիրոյ արտահայտութիւն, կը համբուրենք խաչը: Պատահական չէ, որ մեզ կը կոչեն խաչապաշտ ժողովուրդ: Մեր սէրը խաչի նկատմամբ արտահայտուած է նաեւ խաչ-քարային արուեստի միջոցով:
SEVENTH SUNDAY OF EASTERTIDE (Second Palm Sunday) Acts 23:12-35, I John 5:13-21, John 12:12-23 On the Sunday following the Feast of the Ascension of Our Lord, the Armenian Church celebrates “Second” Palm Sunday. The name of the feast has been derived from Palm Sunday, which precedes Easter. In the week leading up to His betrayal, crucifixion and resurrection, the “first” Palm Sunday symbolized the triumphant entry of Christ into Jerusalem where people met Him with great joy and glorified His Holy Name. The Second Palm Sunday is the commemoration of the triumphant entry of the Ascended Christ into the Heavenly Jerusalem, where the angels meet him with great happiness and delight. Երկրորդ Ծաղկազարդ Քրիստոսի Համբարձման հաջորդող կիրակի օրը կը կոչուի Երկրորդ Ծաղկազարդ: Մեր եկեղեցւոյ համար Երկրորդ Ծաղկազարդը կը խորհուրդանշէ համբարձեալ Քրիստոսի ի Վերին Երուսաղէմ մտնելը եւ երկինքի բնակողներուն մեծ ցնծութիւնը: