Saint John the Baptist The birth of St. John the Baptist is described in details in the Gospel according to Like (Lk 1:5-25). One day Zechariah, father of St John the Baptist, was doing his work as a priest in the Temple and was burning incense on the altar. An angel of the Lord appeared to him and said that God had heard his prayer and his wife would bear him a son. Zechariah had to name him John. Zechariah didn’t believe the angel as he was and old man, and his wife was old, too. And because he hadn’t believed the angel he became unable to speak and remained silent until the birth of John. St. John the Baptist, who should baptize the Savior, had been aware and rejoiced for the birth of Jesus even before his birth. According to the Evangelist, when St. Mary, Holy Mother of God, visited Elizabeth, mother of St John the Baptist, the latter, being filled with the Holy Spirit cried out, “Why should this great thing happen to me, that my Lord’s mother comes to visit me? For as soon as I heard your greeting, the baby within me jumped with gladness” (Lk 1:43-44). Continuation of the words of Elizabeth are the message of this feast addressed to all Christians throughout the world, “How happy you are to believe that the Lord’s message to you will come true!” (Lk 1:45).

Commemoration of the Patriarch St. Peter, Bishop St. Vlas, and Deacon Abisoghom Patriarch St. Peter of Alexandria and Deacon Abisolom are important saints of the Universal Church. At the beginning of the 4th century is the Patriarch of Alexandria, St. Peter thanks to the strength of his faith and with the support of the Deacon Abisolom led and protected his flock during the period of the reign of the kings Dioclethianus, Galerius, and Maximianus, who persecuted the Christians. Because of the intensification of persecutions and upon the insistence of the local community the Patriarch left for Palestine and Mesopotamia. However, becoming aware of Christians’ martyrdoms, he immediately returned to Alexandria, and soon he was imprisoned. By the wish of the saint, and also fearing of the people’s indignation, the soldiers don’t behead him publicly. The Patriarch Peter and the Deacon Abisolom were martyred in 311. Bishop Vlas of Sebastia always gave the lead to the Christians and encouraged the martyrs. During the period of persecutions of the king, Likianos Bishop Vlas advised his flock to leave Sebastia and went to live in the monasteries on the Mountain Areos, where he lived an ascetic and prayerful life. However, authorities became aware of the place of the saint and brought him to the court, where filled with the Lord’s Spirit, Bishop Vlas reproached the heathens. For his behavior he was subjected to torments, then he was thrown into the lake of Sebastia and afterward was beheaded in 316. The life, behavior, and martyrdom of the Patriarch St. Peter, Bishop St. Vlas, and Deacon Abisolom have been a model for the entire Christian world, at the price of whose blood the Christian Church was founded. Ս. Պետրոս հայրապետի, Ս. Վլաս եպիսկոպոսի և Ս. Աբիսողոմ սարկավագի հիշատակության օր Ալեքսանդրիայի Ս. Պետրոս հայրապետը և Ս. Աբիսողոմ սարկավագը Ընդհանրական եկեղեցու մեծ սրբերից են: 4-րդ դարի սկզբին գլխավորելով Ալեքսանդրիայի աթոռը` Ս. Պետրոս հայրապետն իր հավատի արիությամբ և Ս. Աբիսողոմ սարկավագի աջակցությամբ պահպանել է հավատավոր հոտը Դիոկղետիանոս, Գաղերիոս և Մաքսիմիանոս կայսրերի հալածանքների ընթացքում: Հալածանքների սաստկացման պատճառով, համայնքի պնդմամբ հայրապետը հեռանում է Պաղեստին և Միջագետք, սակայն, լսելով քրիստոնյաների նահատակությունների մասին, շուտափույթ վերադառնում է Ալեքսանդրիա և քիչ անց բանտարկվում: Սրբի ցանկության համաձայն, նաև երկյուղելով ժողովրդի զայրույթից` զինվորները նրան հրապարակավ չեն գլխատում: 311 թվականին հայրապետն իր սարկավագի հետ միասին գիշերով ընդունում է նահատակության պսակը: Սեբաստիայի Ս. Վլաս եպիսկոպոսը` սրբակենցաղ և քաջարի հովիվը, մշտապես օրինակ է ծառայել քրիստոնյաներին և քաջալերել նահատակներին: Լիկիանոս կայսեր հալածանքների շրջանում Ս. Վլասն իր հոտին խորհուրդ է տալիս հեռանալ քաղաքից, իսկ ինքն ապաստանում է Արգեոս լեռան մենաստաններում` որտեղ ապրում է ճգնությամբ և աղոթական կյանքով: Հրաշագործ սրբի տեղը հայտնի է դառնում իշխանություններին, նրան բերում են ատյան, ուր նա Տիրոջ Հոգով լցված՝ հանդիմանում է հեթանոսներին, ինչի համար տանջանքների է ենթարկվում, նետվում Սեբաստիո լիճը և ապա գլխատվում 316 թվականին: Ս. Պետրոս հայրապետի, Ս. Վլաս եպիսկոպոսի և Ս. Աբիսողոմ սարկավագի վարքը և մարտիրոսությունը դարեր շարունակ օրինակելի են եղել ողջ քրիստոնյա աշխարհի համար, որովհետև, իրապես, մարտիրոսների արյան գնով հիմնադրվեց Եկեղեցին: https://www.qahana.am/en/holidays/2021-01-16/1

Saint Theodosius, Roman Emperor (also known as Flavius Theodosius), born in Spain, about 346; died at Milan, 17January, 395. Theodosius is one of the sovereigns by universal consent called Great. He stamped out the last vestiges of paganism, put an end to the Arian heresy in the empire,pacified the Goths, left a famous example of penitence for a crime, and reigned as a just and mighty Christian emperor. He was already married to Aelia Flacilla, by whom he had two sons, Arcadius and Honorius (his future successors) and a daughter Pulcheria. A great part of the emperor's activity was now spent in establishing the catholic and orthodox faith and repressing Arianism. In February, 380, he and Gratian published the famous edict that all their subjects should profess the faith of the Bishops of Rome and Alexandria. The conventicles of the heretics were not to be called churches. During all his reign Theodosius took severe measures against the surviving remnants of paganism. In 388 a prefect was sent around Egypt, Syria, and Asia Minor for the purpose of destroying temples and breaking up pagan associations., The legend of the Seven Children of Ephesus has its origins in the third century A.D. at a time when Ephesus was ruled by the Emperor Decius, who was a terror to Christian believers. Fleeing persecution, seven Christian youths left Ephesus and found a cave outside the city walls. They sealed themselves in and went to sleep. Two hundred years later in the fifth century A.D. an earthquake opened up the cave and awakened the sleepers. They crawled out of the cave and wandered back to Ephesus to find a changed city. Christianity had taken hold. The seven sleepers were entombed in the cave after their deaths. Soon after their deaths, the Grotto became a holy shrine for a cult, which worshipped the seven sleepers. In actuality, however, it is a Byzantine-era necropolis with several tombs cut into the rock.

  Commemoration of Patriarchs St. Athanasius and St. Cyril of Alexandria Patriarchs St. Athanasius and St. Cyril are among the most prominent figures of the Universal Church, who devoted their lives to the promulgation of the orthodoxy of Christianity, and the struggle against false conceptions and erroneous teachings. St. Athanasius (295-373 A.D.) was born in Alexandria, to a Greek Christian family. He received his higher education in the famous Theological School of Alexandria. He was ordained to the diaconate by Patriarch Alexander of Alexandria, and participated in the Ecumenical Council of Nicea in 325, as the Patriarch’s personal secretary. During the council, he decisively defeated Arius and his followers who denied the Divine nature of Christ and purported that He was a created being. In his argument St. Athanasius stated the reality of Christ being God and explained the salvation in combining the human nature of Jesus with God, which is possible only through His incarnation. According to the formulation of St. Athanasius, salvation is nothing else but theosis – being adopted by God. Athanasius stated that God became incarnate, “so that sons of mortal men should become sons of God.” In 328, St. Athanasius became Bishop of Alexandria. He continued to struggle against Arianism and forcefully defended the Nicene Orthodox teaching. Having been subjected to repeated persecutions, he spent 15 of his 47-year episcopal service in exile. His heroic efforts bore fruit, and eight years following his death his teachings were adopted by the Ecumenical Council of Constantinople, in 381. St. Athanasius made very significant contributions to the development of monastic life as well. Patriarch St. Cyril of Alexandria is one of the brilliant representatives of the Alexandrian Theological School. He was born in 380 and was the nephew of Patriarch Theophilus, whom he succeeded in 412. He struggled against Nestorius, the Patriarch of Constantinople, for the preservation of Orthodox teaching. It was for this purpose that Emperor Theodoros II convened the Third Ecumenical Council in Ephesus, in 431. During the Council, Nestorius and his teachings were criticized and condemned, and the formulation of “Theotokos” (Birthgiver to God) was adopted by the Church as it related to St. Mary. The famous formulation of St. Cyril: “The one incarnate nature of God the Word”, has become the cornerstone of the Armenian Church regarding the nature of Christ. Ս. Աթանաս և Ս. Կյուրեղ հայրապետների հիշատակության օր Ս. Աթանաս և Ս. Կյուրեղ հայրապետներն Ընդհանրական Եկեղեցու ամենակարկառուն գործիչներից են, ովքեր իրենց ողջ կյանքն ապրեցին հանուն քրիստոնեական հավատի ուղղափառության հաստատման ու տարածման` ընդդեմ մոլար ըմբռնումների և ուսմունքների: Ս. Աթանաս հայրապետը (295-373 թթ.) ծնվել է Ալեքսանդրիայում` հույն քրիստոնյա ընտանիքում: Բարձրագույն կրթություն ստացել է հայրենի քաղաքի հռչակավոր աստվածաբանական ճեմարանում: Սարկավագ ձեռնադրվելով տեղի պատրիարք Ալեքսանդր Ալեքսանդրացու կողմից, իբրև նրա անձնական քարտուղար` մասնակցել է Նիկիայի 325 թվականի տիեզերաժողովին և լուրջ հակահարված հասցրել Արիոսին ու նրա հետևորդներին, ովքեր մերժում էին Քրիստոսի աստվածային բնությունը` Նրան համարելով արարած: Ի հակադրություն այս սխալ վարդապետության` Աթանասը հաստատում է Քրիստոսի Աստված լինելու իրողությունը և փրկությունը տեսնում է Աստծո հետ մարդկային բնության միավորման մեջ, ինչը հնարավոր է միայն Աստծո մարդացմամբ: Փրկությունը, ըստ Աթանասի բանաձևման, ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ աստվածացում. «Աստված մարդացավ, որպեսզի մարդն աստվածանա»: Աստվածացումն Աստծուն որդեգրվելն է, «որպեսզի մարդկանց որդիները դառնան Աստծո որդիներ»: 328 թվականին բարձրանալով պատրիարքական գահին, Ս. Աթանասը հետագա իր ողջ կյանքի ընթացքում անդադար պայքարում է արիոսական հերձվածի դեմ, պաշտպանում նիկիական ուղղափառ դավանանքը: Ենթարկվելով հալածանքների` իր եպիսկոպոսական 47 տարիներից 15-ն անցկացրել է աքսորում: Սակայն ճշմարտության հաստատման իր գերմարդկային ջանքերը տալիս են բարի պտուղներ. Աթանասի մահից 7-8 տարիներ հետո` Կ. Պոլսի 381 թվականի տիեզերաժողովում, վերջնականապես ամրագրվում է Աթանասի վարդապետությունը: Մեծ է Աթանասի վաստակը նաև վանականության զարգացման գործում: Ս. Կյուրեղ Ալեքսանդրացի հայրապետն Ալեքսանդրյան աստվածաբանական դպրոցի փայլուն ներկայացուցիչներից մեկն է: Ծնվել է 380 թվականին, Թեոփիլոս պատրիարքի եղբորորդին է, որին հաջորդել է 412 թվականին: Կ. Պոլսի պատրիարք Նեստորի դեմ պայքարել է ուղղափառ դավանանքի համար, որի պատճառով էլ Թեոդորոս Բ կայսրը 431 թվականին Եփեսոսում հրավիրել է երրորդ տիեզերական ժողովը: Ժողովի ընթացքում Նեստորի ուսմունքը դատապարտվել է, իսկ Մարիամի համար ընդունվել է «Աստվածածին» անվանումը: Կյուրեղի նշանավոր բանաձևը`«Մի բնութիւն Բանին մարմնացելոյ», դարձել է Հայ Առաքելական Եկեղեցու` Քրիստոսի բնության վարդապետության հիմնաքարը: https://www.qahana.am/en/holidays/2021-01-23/1

Judithah was a God-loving and pious woman. She had a three-year-old son, whose name was Kirakos. When persecutions against the Christians began, she left for Tarson. But she did not live a quiet and peaceful life there as the persecutions were being continued in Tarson, too. The saint woman was imprisoned and subjected to torments. Little Kirakos, seeing his mother’s sufferings cried, but despite the judge’s kindness and warm attitude, he was strengthened by his faith towards Christ and all the time repeated his mother’s words: “I am Christian and I worship Jesus Christ”. The baby tried by all means to get free from the judge’s hands and to go to his mother. He struck the judge in the hand and the annoyed judge threw the baby down the stairs. Knocking his head against a stone, the baby died. His mother rendered glory to God that her son was martyred, but did not betray Our Savior Jesus Christ. She was subjected to indescribable torments and finally was beheaded. This event took place in 305 AD The Armenian Church has dedicated a church hymn to St. Kirakos. Սբ. Կիրակոսի, նրա մոր Հուղիտայի հիշատակության օր Հուղիտան աստվածասեր ու բարեպաշտ մի կին էր: Նա ուներ երեք տարեկան մի մանուկ, որի անունը Կիրակոս էր: Երբ սկսում են հալածանքները քրիստոնյաների դեմ, նա փախչում է Տարսոն: Սակայն այստեղ էլ չի կարողանում հանգիստ մնալ, քանզի հալածանքները շարունակվում են: Սրբին ձերբակալում են և չարչարանքների ենթարկում: Մանուկ Կիրակոսն արտասվում էր` տեսնելով մոր չարչարանքները, բայց հակառակ դատավորի ցույց տված գուրգուրանքների ու փաղաքշանքների, զորանալով ի Քրիստոս ունեցած իր հավատով, կրկնում էր մոր խոսքերը. «Ես քրիստոնյա եմ և Տեր Հիսուսին եմ պաշտում»: Մանուկն ամեն կերպ աշխատում էր ազատվել դատավորի ձեռքից և մոր մոտ գնալ: Նա ուժգին հարվածում է դատավորի ձեռքին, իսկ վերջինս զայրույթից մանկանը նետում է սանդուղքներից: Կիրակոսի գլուխը խփվելով քարին` վնասվում է ու հոգին ավանդում` խառնվելով Բեթղեհեմի անմեղ մանուկների խմբին: Իսկ նրա մայր Հուղիտան փառք է տալիս Աստծուն, որ իր որդին նահատակության պսակին արժանացավ` չդավաճանելով Հիսուս Փրկչին: Մորը նույնպես ենթարկում են անասելի տանջանքների ու գլխատում: Այս դեպքը տեղի է ունեցել  305 թվականին: Հայ Եկեղեցին Սբ. Կիրակոսին  պատվել է հատուկ շարականով:

Vahan of Goghten was the son of Prince Khosrov, the Governor of the province of Goghten. In childhood, together with many other Armenian princes, he was captivated by the Arabs and was taken to Damask, where is circumcised and renamed Vahab. Vahan was a very clever and skilled young man. Receiving proper education he undertook various responsibilities in the royal court. Despite the fact that he was brought up and educated in Arabic environment, Vahan knew about his ancestors. He hadn’t forgotten that he had been Christian and came from a noble family. In 719 AD The Armenian Pontiff Hovhannes of Odzoun paid a visit to the Governor of Damask, and upon his request the Governor allowed the captives to return to their homeland. Taking the opportunity Vahan also expressed wish to visit his homeland and was allowed on condition of returning. Reaching Armenia, Vahan became aware of the Governor’s death and took a decision to remain in his homeland. He married the daughter of the Prince Babken, the Governor of Syounik province, and lived there. However, the New Governor of Damask began the searches for Vahan. The latter concealing himself, wandered in his homeland, in Georgia, visited many churches and monasteries and finally stopped in the town Routsap, in Syria. Rejecting the governor’s suggestion to change his faith, he was martyred in 737 AD. On the day of the saint’s commemoration a special church hymn is sung, the author of which is his sister Khosrovidoukht. Սբ.Վահան Գողթնեցու հիշատակության օր Սբ.Վահանը Գողթն գավառի Խոսրով նախարարի որդին էր: Մանուկ հասակում արաբների կողմից բազում հայ իշխանների հետ գերի է տարվում Դամասկոս, ուր թլփատվում է` վերանվանվելով Վահաբ: Նա չափազանց խելացի և ուշիմ երեխա էր: Ստանալով պատշաճ կրթություն` զանազան պատասխանատու պաշտոններ էր ստանձնել արքունիքում: Չնայած մեծացել էր արաբական միջավայրում, բայց Վահանը գիտեր, որ իր նախնիները եղել են քրիստոնյա եւ ինքն իշխանական տնից է: 719 թվականին Հովհաննես Օձնեցի կաթողիկոսն այցելում է Դամասկոսի ամիրապետին եւ վերջինս թույլատրում է հայ գերյալներին վերադառնալ հայրենիք: Վահանն էլ, օգտվելով պատեհ առիթից, ցանկություն է հայտնում գնալ եւ տեսնել հայրենիքը` վերադառնալու պայմանով: Հասնելով Հայաստան` լսում է ամիրապետի մահվան մասին եւ վերջնականապես որոշում մնալ հայրենի երկրում: Ամուսնանում է Սյունյաց Բաբկեն իշխանի դստեր հետ և խաղաղությամբ կառավարում իր երկիրը: Սակայն նոր ամիրապետն սկսում է Վահանին որոնել: Վերջինս, որպես ծպտված թափառական, դեգերում է հայրենի երկրում` Վրաստանում, լինում բազմաթիվ վանքերում` վերջնականապես հաստատվում Սիրիայի Ռուծափ քաղաքում: Բայց մերժելով ամիրապետի կրոնափոխության առաջարկը` նահատակվում է 737 թվականին, դասվելով երանելի սրբերի շարքը: Սրբի հիշատակության օրը երգում են հատուկ շարական, որի հեղինակը նրա քույր Խոսրովիդուխտն է:

The quick spreading of Christianity especially on the territory of the Roman Empire since the 3rd century started to worry the kings. Royal charters were issued ordering the Christians to adopt the heathen religion, otherwise they should be persecuted to death. During that period of persecutions any Christians preferred to die than to Betray Jesus Christ. The Church always appreciated the torments of the people for the sake of Christ, their courage and strength of their faith. Among such people are the martyrs Eugenios and Makarios, martyred during the reign of the King Julianos the Betrayer. Martyrs Valerios, Canditos and Akyoughas have been martyred during the reign of the Kings Dioclethianus and  Maximianus. Commemorating the martyrs’ memory, the Church teaches the faithful to remain loyal to Christ even under most severe circumstances. Սբ. վկաներ Եվգենիոսի, Մակարիոսի, Վաղերիոսի, Կանդիտոսի ու Ակյուղասի հիշատակության օր Քրիստոնեության արագ տարածումը հատկապես հռոմեական կայսրության սահմաններում արդեն երկրորդ դարից անհանգստացնել է կայսրերին: Հրապարակվեցին կայսերական հրովարտակներ, որոնցով հրահանգվում էր կամ հեթանոսության դարձնել քրիստոնյաներին կամ էլ հալածել մինչև մահ: Հալածանքների այդ ժամանակաշրջանում բազմաթիվ քրիստոնյաներ նախընտրում էին մեռնել, քան ուրանալ Քրիստոսին: Եկեղեցին մեծապես գնահատում է հանուն Քրիստոսի այդ մարդկանց կրած չարչարանքները, նրանց համարձակությունն ու հավատը: Այդպիսի վկաներ են Հուլիանոս Ուրացող կայսեր օրոք նահատակված Եվգենիոսն ու Մակարիոսը, Դիոկղետիանոս և Մաքսիմիանոս կայսրերի օրոք նահատակված Վաղերիոսը, Կանդիտոսն ու Ակյուղասը: Տոներ կարգելով ի հիշատակ այդ նահատակների, Եկեղեցին ուսուցանում է հավատացյալներին հավատարիմ մնալ Քրիստոսին նույնիսկ ամենադժվարին պայմաններում:

Commemoration of St. Gregory the Theologian St. Gregory the Theologian has left rich literary heritage, which was translated into Armenian in the 5-8th centuries AD. In all probability St. Moses of Khoronk has made a part of translations into Armenian. St. Gregory the Theologian is one of the most prominent figures of Christianity, who by means of the struggle against Arians has kept Christianity uncorrupted, and by means of his works he has greatly influenced the formulation of the Christian theologian ideology. St. Gregory the Theologian was born in 328 AD in the village Ariangue near the town Naziangue, of Cappadocia. He was the son of Bishop Gregory. Gregory studied in Caesaria, and then in Athens. In Athens, Gregory became acquainted with St. Barsegh of Cesaria - one of the prominent figures of Christianity in the future. After leading ascetic life for a while, Gregory returned to Naziangue, where he was ordained as a priest by his father. Later he became the Bishop of Sasima. Together with St. Barsegh of Cesaria St. Gregory, the theologian struggled against the Arians. He participated in the 2nd Ecumenical Council of Constantinople. St. Gregory passed away on January 25, 389 AD. Ս. Գրիգոր Աստվածաբանի հիշատակության օր Ս. Գրիգոր Աստվածաբանը կամ Նազիանզացին ծնվել է 328 թվականին Կապադովկիայի Նազիանզ գյուղաքաղաքի մոտ գտնվող Արիանզ գյուղում Գրիգոր եպիսկոպոսի ընտանիքում: Նա կրթություն է ստացել Կեսարիայում, այնուհետև՝ Աթենքում, որտեղ էլ ծանոթացել է քրիստոնեության մեկ այլ ապագա խոշոր դեմքերից մեկի` Ս. Բարսեղ Կեսարացու հետ: Որոշ ժամանակ ճգնողական կյանքով ապրելուց հետո Գրիգորը վերադառնում է Նազիանզ, հոր կողմից քահանա ձեռնադրվում, այնուհետև դառնում Սասիմայի եպիսկոպոս: Ս. Գրիգոր Աստվածաբանը Ս. Բարսեղ Կեսարացու հետ համառ պայքար է մղել արիոսականների դեմ, մասնակցել նաև Կ. Պոլսի Բ տիեզերաժողովին: Նա վախճանվել է 389 թվականի հունվարի 25-ին: Գրիգոր Նազիանզացին թողել է հարուստ գրական ժառանգություն, որը թարգմանվել է հայերեն 5-8 դարերում: Հայերեն թարգմանության մի մասն ամենայն հավանականությամբ կատարել է Մովսես Խորենացին: Ս. Գրիգոր Նազիանզացին քրիստոնեության մեծագույն դեմքերից մեկն է, ով արիոսականների դեմ իր պայքարով նպաստել է քրիստոնեության անաղարտ պահպանմանը և իր հարուստ գրվածքներով մեծապես ազդել քրիստոնեական աստվածաբանական մտքի ձևավորման վրա:

Commemoration of the Prophet Jonah Prophet Jonah is one of the minor prophets of the Holy Bible. In the Book of Jonah of the Old Testament is a narrative describing the adventures of the Prophet Jonah. By the Lord’s command Jonah was sent to Nineveh to preach the heathens and tried, in every way, to disobey God’s command. However, in the end his attempts were in vain. By the Lord’s command, a large fish swallowed Jonah, and he remained inside the fish for three days and three nights. Only after Jonah’s prayer and redemption did the Lord allow the fish to free Jonah. This time he obeyed the Lord’s command and went to Nineveh. On the first day, Jonah started into the city. He proclaimed: “Forty more days and Nineveh will be overturned.” The Ninevites believed God. They declared a fast, and all of them, from the greatest to the least, even the king, put on sackcloth. When God saw what they did and how they turned from their evil ways, he had compassion and did not bring upon them the destruction he had threatened. Later Christ brings the example of the Prophet Jonah to the Pharisees asking for a divine sign. The Armenian Apostolic Church commemorates the memory of the Prophet Jonah always during the period of the fast of Catechumens symbolizing that thanks to sincere repentance one may deserve God’s mercy. Ս. Հովնան մարգարեի հիշատակության օր Ս. Հովնան մարգարեն Աստվածաշնչի 12 փոքր մարգարեներից է: Հին Կտակարանում տեղ գտած «Հովնանի մարգարեություն»-ում պատմվում է, թե ինչպես Աստծո պատգամով Հովնան մարգարեն մեկնում է Նինվե` քարոզելու քաղաքի հեթանոս բնակիչներին, սակայն անմիջապես չի հետևում Տիրոջ պատգամին: Խուսափելով կատարել Աստծո պատվիրանը` Հովնանը փորձում է թաքնվել Թարսիս կոչված բնակավայրում: Սակայն փախուստի ճանապարհին ծովը փոթորկվում է, որի մեջ նետված մարգարեին Աստծո հրամանով կուլ է տալիս հսկա մի կետ: Սարսափահար Հովնանն աղոթքով ու զղջումով աղերսում է Տիրոջը փրկության համար և երեք օր հետո  Աստծո կամոք ազատվում  բանտարկությունից: Այս անգամ անսալով Աստծո պատվիրանին` Հովնանը մեկնում է Նինվե: Սկսելով իր քարոզը` նա մարգարեանում է քաղաքի կործանման մասին: Ունկնդիր լինելով Ս. Հովնանի մարգարեությանը, սպասվածին հակառակ, Նինվեի բնակիչները` մեծից փոքր, անգամ թագավորը, պահք են պահում և ապաշխարությամբ ու աղոթքով փրկում հայրենի քաղաքը վերահաս կործանումից: Հայ Առաքելական եկեղեցում Հովնան մարգարեի հիշատակության օրը մշտապես նշվում է առաջավորաց պահքի շրջանում, որպես խորհուրդ այն բանի, որ ճշմարիտ ապաշխարությամբ կարելի է արժանանալ Աստծո հաճությանն ու ողորմածությանը:

Saints Sarkis the General and his son Mardiros, and the 14 soldiers Captain St. Sarkis together with his 14 soldiers-companions was martyred for the sake of Christian faith. During the period of reign of the king Kostandianos the Great (285-337) St. Sarkis, being very courageous, was appointed the prince and General in chief of the region of Cappadocia bordering Armenia. When during the period of reign of the king Julianos the Betrayer (360-363) the persecutions against Christians started by God’s will St. Sarkis and his only son – Martyros, came to live in Armenia, and the Armenian king Tiran, grandson of Tiridates, received them very well. The feast of St. Sarkis the Captain and his soldiers-companions is celebrated not only by means of church rites and prayer, but also folk traditions. Wonders are worked by the mediation of St. Sarkis. On the day of the feast young people pray asking the saint to make their prayers audible to God. There are many miracles and folk traditions related to the saint. On the night preceding the feast of St. Sarkis the faithful people place a tray full of gruel before the door believing that while passing near their door at dawn St. Sarkis will leave his footprint on the gruel symbolizing the fulfillment of their dreams. People in love present each other cards, flowers or sweets on the occasion of the feast. By the order of His Holiness Karekin II, Supreme Patriarch and Catholicos of All Armenians, the Feast of St. Sarkis the Captain, his son Martyros and his soldiers-companions is proclaimed as a day of blessing of the youth. Երիտասարդների և սիրո հովանավոր Սուրբ Սարգիս զորավարի տոն Ամենայն Հայոց Գարեգին Բ հայրապետի տնօրինությամբ Ս. Սարգիս զորավարի տոնը հռչակվել է Երիտասարդների օրհնության օր։ Այս տարի տոնը նշվում է փետրվարի 1-ին։ Ս. Սարգիս զորավարը հայ ժողովրդի ամենասիրված սրբերից է։ Արիության համար Ս. Սարգիսը Մեծն Կոստանդիանոս կայսեր /285-337/ կողմից կարգվում է իշխան և սպարապետ` Հայաստանին սահմանակից Կապադովկիայում։ Երբ Հուլիանոս Ուրացողի թագագավորության օրոք /360-363/ սկսվում են Քրիստոսի եկեղեցու հալածանքները, Ս. Սարգիսն աստվածային հայտնությամբ հրաման է ստանում հեռանալ կայսրության սահմաններից: Նա Մարտիրոս որդու հետ գալիս, ապաստանում է քրիստոնյա Հայաստանում, ուր թագավորում էր Տիրան արքան` Մեծն Տրդատի թոռը: Այնուհետեւ Հայաստանից նա գնում է Պարսկաստան և Շապուհ արքայի մոտ ընդունվում ծառայության, որպես զորագնդերի հրամանատար: Շապուհը, երբ իմանում է, որ Սարգիսը քրիստոնյա է, պահանջում է նրանից պաշտել կրակը և զոհ մատուցել։ Զորավարն անմիջապես մերժում է եւ ապա Սուրբը կործանում է բագինը։ Զայրացած ամբոխը հարձակվում է Սրբի և նրա որդու վրա։ Առաջինը նահատակության պսակն ընդունում է որդին` Մարտիրոսը։ Ս. Սարգիսը բանտարկվում է և աներեր մնալով իր հավատի մեջ` գլխատվում։ Նահատակվելուց հետո Սրբի մարմնի վրա լույս է ծագում։ Քրիստոնեական հավատի համար նահատակվում են նաև Ս. Սարգսին հավատարիմ 14 զինվորները։ Ս. Մեսրոպ Մաշտոց վարդապետը Սուրբ Սարգսի մասունքները բերում է Ուշի, ուր կառուցվում է Սբ. Սարգիս եկեղեցին։