Commemoration of the Prophet Jonah Prophet Jonah is one of the minor prophets of the Holy Bible. In the Book of Jonah of the Old Testament is a narrative describing the adventures of the Prophet Jonah. By the Lord’s command Jonah was sent to Nineveh to preach the heathens and tried, in every way, to disobey God’s command. However, in the end his attempts were in vain. By the Lord’s command, a large fish swallowed Jonah, and he remained inside the fish for three days and three nights. Only after Jonah’s prayer and redemption did the Lord allow the fish to free Jonah. This time he obeyed the Lord’s command and went to Nineveh. On the first day, Jonah started into the city. He proclaimed: “Forty more days and Nineveh will be overturned.” The Ninevites believed God. They declared a fast, and all of them, from the greatest to the least, even the king, put on sackcloth. When God saw what they did and how they turned from their evil ways, he had compassion and did not bring upon them the destruction he had threatened. Later Christ brings the example of the Prophet Jonah to the Pharisees asking for a divine sign. The Armenian Apostolic Church commemorates the memory of the Prophet Jonah always during the period of the fast of Catechumens symbolizing that thanks to sincere repentance one may deserve God’s mercy. Ս. Հովնան մարգարեի հիշատակության օր Ս. Հովնան մարգարեն Աստվածաշնչի 12 փոքր մարգարեներից է: Հին Կտակարանում տեղ գտած «Հովնանի մարգարեություն»-ում պատմվում է, թե ինչպես Աստծո պատգամով Հովնան մարգարեն մեկնում է Նինվե` քարոզելու քաղաքի հեթանոս բնակիչներին, սակայն անմիջապես չի հետևում Տիրոջ պատգամին: Խուսափելով կատարել Աստծո պատվիրանը` Հովնանը փորձում է թաքնվել Թարսիս կոչված բնակավայրում: Սակայն փախուստի ճանապարհին ծովը փոթորկվում է, որի մեջ նետված մարգարեին Աստծո հրամանով կուլ է տալիս հսկա մի կետ: Սարսափահար Հովնանն աղոթքով ու զղջումով աղերսում է Տիրոջը փրկության համար և երեք օր հետո  Աստծո կամոք ազատվում  բանտարկությունից: Այս անգամ անսալով Աստծո պատվիրանին` Հովնանը մեկնում է Նինվե: Սկսելով իր քարոզը` նա մարգարեանում է քաղաքի կործանման մասին: Ունկնդիր լինելով Ս. Հովնանի մարգարեությանը, սպասվածին հակառակ, Նինվեի բնակիչները` մեծից փոքր, անգամ թագավորը, պահք են պահում և ապաշխարությամբ ու աղոթքով փրկում հայրենի քաղաքը վերահաս կործանումից: Հայ Առաքելական եկեղեցում Հովնան մարգարեի հիշատակության օրը մշտապես նշվում է առաջավորաց պահքի շրջանում, որպես խորհուրդ այն բանի, որ ճշմարիտ ապաշխարությամբ կարելի է արժանանալ Աստծո հաճությանն ու ողորմածությանը:

Saints Sarkis the General and his son Mardiros, and the 14 soldiers Captain St. Sarkis together with his 14 soldiers-companions was martyred for the sake of Christian faith. During the period of reign of the king Kostandianos the Great (285-337) St. Sarkis, being very courageous, was appointed the prince and General in chief of the region of Cappadocia bordering Armenia. When during the period of reign of the king Julianos the Betrayer (360-363) the persecutions against Christians started by God’s will St. Sarkis and his only son – Martyros, came to live in Armenia, and the Armenian king Tiran, grandson of Tiridates, received them very well. The feast of St. Sarkis the Captain and his soldiers-companions is celebrated not only by means of church rites and prayer, but also folk traditions. Wonders are worked by the mediation of St. Sarkis. On the day of the feast young people pray asking the saint to make their prayers audible to God. There are many miracles and folk traditions related to the saint. On the night preceding the feast of St. Sarkis the faithful people place a tray full of gruel before the door believing that while passing near their door at dawn St. Sarkis will leave his footprint on the gruel symbolizing the fulfillment of their dreams. People in love present each other cards, flowers or sweets on the occasion of the feast. By the order of His Holiness Karekin II, Supreme Patriarch and Catholicos of All Armenians, the Feast of St. Sarkis the Captain, his son Martyros and his soldiers-companions is proclaimed as a day of blessing of the youth. Երիտասարդների և սիրո հովանավոր Սուրբ Սարգիս զորավարի տոն Ամենայն Հայոց Գարեգին Բ հայրապետի տնօրինությամբ Ս. Սարգիս զորավարի տոնը հռչակվել է Երիտասարդների օրհնության օր։ Այս տարի տոնը նշվում է փետրվարի 1-ին։ Ս. Սարգիս զորավարը հայ ժողովրդի ամենասիրված սրբերից է։ Արիության համար Ս. Սարգիսը Մեծն Կոստանդիանոս կայսեր /285-337/ կողմից կարգվում է իշխան և սպարապետ` Հայաստանին սահմանակից Կապադովկիայում։ Երբ Հուլիանոս Ուրացողի թագագավորության օրոք /360-363/ սկսվում են Քրիստոսի եկեղեցու հալածանքները, Ս. Սարգիսն աստվածային հայտնությամբ հրաման է ստանում հեռանալ կայսրության սահմաններից: Նա Մարտիրոս որդու հետ գալիս, ապաստանում է քրիստոնյա Հայաստանում, ուր թագավորում էր Տիրան արքան` Մեծն Տրդատի թոռը: Այնուհետեւ Հայաստանից նա գնում է Պարսկաստան և Շապուհ արքայի մոտ ընդունվում ծառայության, որպես զորագնդերի հրամանատար: Շապուհը, երբ իմանում է, որ Սարգիսը քրիստոնյա է, պահանջում է նրանից պաշտել կրակը և զոհ մատուցել։ Զորավարն անմիջապես մերժում է եւ ապա Սուրբը կործանում է բագինը։ Զայրացած ամբոխը հարձակվում է Սրբի և նրա որդու վրա։ Առաջինը նահատակության պսակն ընդունում է որդին` Մարտիրոսը։ Ս. Սարգիսը բանտարկվում է և աներեր մնալով իր հավատի մեջ` գլխատվում։ Նահատակվելուց հետո Սրբի մարմնի վրա լույս է ծագում։ Քրիստոնեական հավատի համար նահատակվում են նաև Ս. Սարգսին հավատարիմ 14 զինվորները։ Ս. Մեսրոպ Մաշտոց վարդապետը Սուրբ Սարգսի մասունքները բերում է Ուշի, ուր կառուցվում է Սբ. Սարգիս եկեղեցին։  

St. Mark was the Bishop of Aritus in the half of the 4th century. Famous theological doctrines are ascribed to him. During the period of reign of the king Julianus the Betrayer he was subjected to torments, then he was exiled to a remote island, where he passed away dedicating the last years of his life to Christian preaching. Priest St. Pion also has been one of the devoted advocates of Christianity. It is known that he has served in Smyrna, where he has been martyred for preaching Christianity. Deacon St. Kyouregh (Cyril) and St. Benjamin have been martyred for the sake of Christian faith. Accusing Kyouregh (Cyril) in destroying heathen temples, Julianus the Betrayer allowed the heathen priests to judge him and the heathen priests subjected him to severe torments. Deacon St. Benjamin was martyred during the period of reign of the Persian king Hazkert I for preaching Christianity among the Persians. Among the victims martyred during the period of reign of the King Hazkert I were Vormzdana, minister of the Persian royal palace, and Sayen, a Persian noble. Both of them being deprived of royal and noble pleasures and privileges continued to remain loyal to Christian faith and were martyred for the sake of Christian faith. Abdlmseh was the son of rich Jews living in Persia. While pasturing his father’s cattle  Abdlmseh was acquainted with other Christians of the same age, who baptized him and renamed Abdlmseh, which means “Servant of Christ.” Becoming aware of his son’s converting to Christianity and not succeeding to force him to renounce of Christianity, his father stabbed him in the same place where the saint had been baptized.http://www.qahana.am/en/holidays/2016-02-01/1

Relatives of the queen Satenik, being the followers of Sts. Voskian priests, later were called Sukiasians, as their leader’s name was Sukias. Not managing to persuade and to return their former servants the Armenian princes took revenge on their preachers – Sts. Voskians and killed them by swords. Սուրբ Սուքիասյանց վկաների հիշատակության օր Ատոմյանք յուրաքանչյուր քրիստոնյայի համար լավագույն օրինակ են, որոնք Տիրոջը խոստովանությամբ և աղոթքներով դիմակայել են բոլոր տեսակի դժվարությունների: Հայոց արքունիքում Սաթենիկ թագուհու ազգականները, որոնք հետևում էին Ոսկյաններին, իրենց գլխավորի` Սուքիասի անունով, հետագայում կոչվում են Սուքիասյանք: Չհաջողելով համոզել եւ ետ վերադարձնել նախկին պալատականներին` հայոց արքայորդիները վրեժխնդիր են լինում նրանց քարոզիչներին` Ոսկյաններին, սրախողխող անելով նրանց: http://www.qahana.am/en/holidays/2018-01-30/1

Sts. Voskians were five ambassadors sent by the Roman emperor to the Armenian king Sanatruk. They came to Armenia in the half of the 1st century, met the Apostle St. Bartholomew and as a result of his preaching they were baptized and converted to Christianity. One of them – Khrussi (in Armenian his name means “Voski” (“Gold”) and hence – the name “Voskians”) was ordained into the holy order of priesthood. After the martyrdom of the Apostle St. Bartholomew they were isolated in the mountains Tsaghkavet of Tsaghkotn province and led an ascetic life for about 40 years. Being led by the divine message they came to the Armenian royal court to preach Christianity the Armenian king Artashes and the queen Satenik. In the royal court only the relatives of the queen Satenik followed the Voskians. 12 servants of the royal court who had come with the queen Satenik to Armenia from Alans’ country, were baptized in the river Euphrates and left together with the Voskians for the mountains. Sts. Voskians are among the first martyrs and hermits of the Armenian Apostolic Church. http://www.qahana.am/en/holidays/2017-02-16/1 Սուրբ Ոսկյանց քահանաների հիշատակության օր Ըստ ազգային ավանդության, Ոսկյանք Հռոմի կայսեր կողմից հայոց Սանատրուկ թագավորի մոտ ուղարկված 5 դեսպաններ էին, որոնք առաջին դարի կեսերին գալով Հայաստան, հանդիպում են Թադեոս Առաքյալին եւ նրա քարոզներից ազդված, մկրտվում` դառնալով քրիստոնյա: Նրանցից գլխավորը` Խռուսին (հայերեն` Ոսկի, այստեղից էլ` Ոսկյաններ) ձեռնադրվում է նաեւ քահանա: Թադեոս առաքյալի նահատակությունից հետո Ոսկյանք մեկուսանում են հայոց Ծաղկոտն գավառի Ծաղկավետ կոչված լեռներում եւ շուրջ 40 տարի ճգնակյաց կյանք վարում: Առաջնորդվելով աստվածային պատգամով` նրանք գալիս են հայոց արքունիք` քրիստոնեություն քարոզելու հայոց Արտաշես թագավորին ու Սաթենիկ թագուհուն: Արքունիքում Ոսկյաններին հետեւում են միայն Սաթենիկ թագուհու ազգականները: Ալանաց երկրից թագուհու հետ Հայաստան եկած շուրջ 18 պալատականներ, որոնք մկրտություն են ստանում Եփրատ գետում եւ Ոսկյանների հետ հեռանում են լեռներ: Սաթենիկ թագուհու ազգականները, որոնք հետևում էին Ոսկյաններին, իրենց գլխավորի` Սուքիասի անունով հետագայում կոչվում են Սուքիասյանք: Չհաջողելով համոզել եւ ետ վերադարձնել նախկին պալատականներին` հայոց արքայորդիները վրեժխնդիր են լինում նրանց քարոզիչներին` Ոսկյաններին, սրախողխող անելով նրանց: Ոսկյանները Հայ եկեղեցու առաջին նահատակներից ու ճգնավորներից են: Նրանց հիշատակությունը, ըստ եկեղեցական օրացույցի տոնվում է կամ առաջավորաց պահքին հաջորդող հինգշաբթի օրը (ինչպես այս տարի) կամ Սուքիասյանց տոնի հետ միասին:

Pontiff St. Sahak Partev was the elder son of Catholicos St. Nersess the Great, and the last Catholicos of the Armenian Church who descended from the lineage of St. Gregory the Illuminator. He became Catholicos of All Armenians in 387 A.D., and reigned for an astounding 52 years. Being talented in music and educated in the rhetorical arts, philosophy and linguistics, St. Sahak greatly contributed to the development of Armenian national culture. He was the strongest advocate for the creation of an Armenian Alphabet, and became its chief patron. Following the creation of the Armenian Alphabet, St. Sahak and St. Mesrop opened a school for translators in the city of Vagharshapat (Etchmiadzin). There they begin the translation of the Holy Bible into Armenian and did it so perfectly, that centuries hence the Armenian Translation is called the “Queen Translation of the Breath of God”. The first sentence translated from the Holy Bible is the opening verse of the Book of Proverbs: “To know wisdom and instruction, to perceive the words of understanding”.

Feast of St. Ghevond the Priest and His Companions The Feast of St. Ghevond the Priest and His Companions is dedicated to the blessed memory of the Armenian priests who fought alongside St. Vartan and the entire Armenian Nation for their Christian faith in 451 A.D. in the Battle of Avarayr. The eldest among them was Priest St. Ghevond, and among his companions were Catholics Hovsep, Bishop Sahak of Syunik, Bishop Tatik of Basen, Priest Mushe or Mushegh, Priest Arshen, Priest Samuel, Deacons Abraham and Kajajn. After the Battle of Avarayr the Persian King Hazkert took revenge on Armenians and ordered to kill the brave priests. According to the tradition the day of the Feast of St. Ghevond the Priest and His Companions is the day of the clergy. http://www.qahana.am/en/holidays/2017-02-21/1

Feast of St. Vartan the Captain and Companions The Feast of St. Vartan the Captain and his 1036 Companions marks their martyrdom 1551 years ago in the battle of Avarayr, fighting for the freedom of conscience and religion for the Armenian Nation. It was to be the first testimony of many to follow that the Armenians were a people who freely chose Christ, remained steadfast in their Christian faith, and would not betray that faith for any ransom. “Vartanants” as it is commonly called, is one of the most sacred feasts of the Armenian people. In the Armenian Church, the Feast day of St. Vartan the Captain and Companions is also celebrated as the Naming Day of His Holiness Karekin II. To mark the occasion, at the conclusion of Divine Liturgy, a Pontifical Prayer is offered before the Holy Altar of Descent. Սուրբ Վարդանանց զորավարների և 1036 վկաների հիշատակության օր 451 թվականի մայիսին, Ավարայրի ճակատամարտում, հայրենիքի, հայ եկեղեցու եւ քրիստոնեական հավատի պահպանման համար նահատակված Վարդանանց զորավարներն ու 1036 մարտիրոսները Հայաստանյայց Առաքելական Եկեղեցու  մեծագույն սրբերից են: Իրենց նահատակությամբ նրանք հաստատեցին հայ ժողովրդի ապրելու կամքը եւ լինելիության իրավունքը: Հայաստանում քրիստոնեություն ընդունելուց ի վեր Հայ եկեղեցին սերտորեն կապված է եղել հայրենիքի պաշտպանության գործին: Դրա վառ օրինակը Վարդանանց պատերազմն է: Պարսից զորքերի դեմ մղված պատերազմում հայ մարտիկների կողքին էր Հայոց եկեղեցին: Հովսեփ կաթողիկոսի եւ Ղևոնդ Երեցի առաջնորդությամբ: Մարտից առաջ հայ հոգևորականները ոչ միայն քաջալերում էին զորքին մակաբայեցիների օրինակով, այլև մկրտության և Սբ. Պատարագի խորհրդով առավել ամրապնդում էին նվիրյալների հավատն ու ոգին: «Եվ սեղան կանգնեցնելով` ամենասուրբ խորհուրդը կատարեցին, պատրաստեցին նաև ավազան, և եթե զորքի բազմության մեջ չմկրտված մարդ կար, ամբողջ գիշերը մկրտեցին. Եվ առավոտյան Սբ. հաղորդություն ընդունեցին, - գրում է Եղիշե պատմիչը Վարդանանց պատերազմից առաջ կատարվածի մասին: Վարդանանց տոնին Մայր Աթոռ Սբ. Էջմիածնում և հայկական բոլոր եկեղեցիներում մատուցվում է Սբ. Պատարագ:

Սուրբ Թեոդորոս զորավարի հիշատակության օր Սբ. Թեոդորոս զորավարը համաքրիստոնեական սուրբ է, որի հիշատակությունը Հայ Առաքելական եկեղեցին տոնում է Մեծ Պահքի առաջին շաբաթ օրը: Ըստ վարքագիրների՝ նա ծնվել էր Ամասիա քաղաքի Սարու գյուղում և ունեցել քրիստոնյա բարեպաշտ ծնողներ: 4-րդ դարի սկզբին, Դիոկղետիանոսի հալածանքների ժամանակ, ապացուցելու համար կուռքերի հնարովի եւ կեղծ լինելը, գիշերով հրի է մատնել հեթանոսական Ռէա չաստվածուհու մեհյանը: Այս արարքի համար բանտ է նետվել և մեծագույն չարչարանքներից հետո 306 թվականին նահատակվել` այրվելով կրակի վրա: Սբ. Թեոդորոս զորավարը հայտնի է նաև, որպես վիշապասպան, որ քաջությամբ ու հավատով հաղթել է հսկա վիշապի: Օտար եկեղեցիներում հայտնի է նաև «Դիռոն» անվամբ, որ հունարեն նշանակում է «նորեկ» զինվոր: Commemoration of St. Theodoros the Captain St. Theodoros the Captain is a Saint recognized by all traditional churches of Christendom. The Armenian Church commemorates this Saint on the first Saturday during the period of Great Lent. According to hagiographers, St. Theodoros was born to God-fearing and pious parents in the village of Saroo, near the town of Amasia. He was a soldier in the Roman Army, and rose through the ranks, eventually becoming a Captain. In the beginning of the fourth century, Rome was under the rule of the Emperor Diocletian. Instead of worshipping at the temple of the pagan goddess Rea, as he had been instructed to, St. Theodoros burns the temple to the ground, thus demonstrating that pagan idols were false. For this act, Diocletian imprisons St. Theodoros, and he suffers severe tortures. In the year 306 A.D., he is martyred by being set on fire. St. Theodoros is also known as the “Slayer of the Dragon”, as he was said to have defeated a great and mighty dragon due to his courage and faith. https://www.qahana.am/en/holidays/2021-02-20/1